FOTOGRAFYA

Editörden

Her editör yazısına “uzunca bir aradan sonra” cümlesiyle başlamak bir Fotografya klasiği haline geldi ne yazık ki. Bu nedenle bu kez bu cümleyi kurmamaya karar verdik. Hatta 3 ayda bir yayımlama istediğimize karşın, eğlenceli toplantılarımızda “canı isteyince çıkan dergi” fikri en hoşumuza gideni oldu!

Yayın kurulu yeni katılımlar ile daha enerjik hale geldi. Bu da hem derginin içeriğine hem de temposuna olağanüstü bir katkı sağladı. Sürekli okurlarımızın bu farkı hissedeceklerini tahmin ediyoruz.

Geçen süre içinde en acı, yeri doldurulamaz kaybımız Ulus Baker’in gidişi oldu. Onun, her neredeyse, yine meleksi varlığıyla bizleri izlediğinden eminiz. Ama bu ona duyduğumuz gereksinimi ve özlemi ne yazık ki hiç azaltmıyor. Derginin yayına hazırlandığı günlerde fotograf dünyası için çok önemli için bir başka acı kaybın haberi geldi: Adnan Veli Kuvanlık’ı da sonsuzluğa uğurladık. Bu iki sevgili dostumuz için birer veda köşesi hazırladık.

Bu sayıda Doğum-Düğün-Ölüm kavramları etrafında dolandık. Varoluşumuzun bu en temel evrensel kavramlarının farklı çağlar, inanç sistemleri, coğrafyalardan öte insanlığın kolektif bilinçaltında hep önemini koruması, sanat ve düşün alanının bu temalara aşırı düşkünlüğü çıkış noktamız oldu. Bu kavramlara yönelik farklı yaklaşımların sizin de ilginizi çekeceğini umuyoruz.

Türkiye’de yayımlanmaya başlayan ilk ve en uzun ömürlü sanal fotograf ve düşün dergisi sorumluluğuyla iki gündem maddesine taraf olmamız gerektiğini düşündük. Özünde her ikisi de sansür denen ilkellikle ilgili.

Türkiye bildiğiniz gibi Çin ve Suudi Arabistan’dan sonra internet sansürü konusunda dünya klasmanına girmekten onur duyar (!) bir ülke haline geldi. Ama bu bizim “Nû’mayiş” yapmamıza engel olmayacak. Edepsizliğin olmadığı bir dünya gerçekten sıkıcı olurdu, kuru gerçekliği biraz olsun tatlandıracak her tür baharata inatla kapımız açık. Onların sansürü varsa bizim de onur duyduğumuz cesaret, farklı olandan korkmamak gibi başka faziletlerimiz var. Fotografya her zaman sanatın ve düşüncenin aykırılık tanrısının çocukları olduğunu savundu, savunacak.

Diğer bir hassas konu fotografın, nihayet ve ne yazık ki güdümlü iktidar basınının ilk sayfalarında yer almasını sağlayan Erdal Kınacı vakası. Ortalık hala toz duman ve olan bitenin içeriği konusunda kesin bir bilgi yok. Zaten olay yargı sürecine yansımış durumda ve sonuçlarını biz de merakla bekliyoruz. Ancak olayın yargısal boyutunun ötesinde bir etik tartışmaya girdiğimizde, sanatın ve sanatçının yaratım sürecindeki etik sınırlamalar, yasal kısıtlar konusunda hala kendi aramızda da bir netlik sağlayamadık. Bunu gerçekleştirmek belki de çok mümkün değil ama tartışma devam ediyor ve şunu teslim etmemiz gerekiyor ki tüm bu kopan kıyamet Erdal Kınacı’ nın çalışmalarındaki sanatsal başarıyı azaltmıyor. Bu konuyla ilgili olarak Avukat Özlem Bora bu sayımızda yayımladığımız yazısıyla Themis’i (Antik Yunanda Adalet Tanrıçası) ürkütmeden nasıl fotograf çekebilineceğini, etik ve yasal anlamda fotografçının kendini emniyete alabileceğini anlatıyor. Bu tür tartışma ve bilgilendirme çalışmalarının devam etmesinde sonsuz fayda görüyoruz.

Yine bu sayıdan itibaren fotografların çekim öykülerinin yer aldığı yeni bir köşe başlattık. Sizlerden gelecek fotograf ve öykülerle bu bölümü hazırlayacağız. Bu nedenle sizlerin fotograf ve çekim öykülerinizi bekliyoruz.

Uzun editör yazılarının sıkıcılığını biliyoruz. Bu nedenle burada kesip, sizi harika, kapsamlı bir 20. Sayı ile baş başa bırakıyoruz. Keyif almanız dileğiyle…

Leyla Yücel