"Nalan YILMAZ - Doğanay SEVİNDİK"
Nikah Fotoğrafı Yarışması
07.08.1994

"Ben bir fotoğrafçı ile evleneceğim ..." diye kararımı vermiştim.

Annemin evlenmem için bulduğu kızları; sor bakalım fotoğraf çekiyor mu? deyip kibarca reddediyordum.

Dileğim kabul oldu...
Nalan ile AFSAD'ın 1993 yılında düzenlediği Kaş-Kalkan gezisinde tanıştık ve bir yıl sonra evlenme kararı aldık. Nikahımızı alışılagelmiş nikah törenlerinden farklı bir şekilde yapmaya karar verdik.

Fotoğraf benim için bir yaşam biçimidir. “Nikah Fotoğrafı Yarışması”, yaşam biçimim haline gelen fotoğraf sevgimin bir yansımasıdır. Fotoğraf üzerine kurulu bu evlilikte, düzenlediğimiz bu fotoğraf yarışması ve fotoğraf sergimiz nikah törenimizi unutulmaz kıldı.

Nikah Fotoğrafı Yarışması için Fotoğraf Dernekleri Çalışma Kurulu - FDÇK'dan izin ve destek numarası aldık: 1994/17

Yarışmanın konusu: Nikah töreni idi. Yarışmaya katılan fotoğraflar, nikahımızda çekilen fotoğraflardı.

Yarışmaya katılma koşulu: En fazla 5 adet, siyah/beyaz veya renkli fotoğrafla.

Fotoğraf boyutu: Kısa kenarı en az 18cm, uzun kenarı en fazla 40cm.

Nikah salonu, Foto Muhabirleri Derneği’nin salonuydu. (Derneğin salonu o tarihte Zafer Çarşısı’nın üst katındaydı. Nikahtan bir ay sonra da taşındılar.)

Davetiyemiz fotoğraflı idi. Davetiyenin ön yüzünde, Nalan'ın elinde bebek tutan çocukluk fotoğrafı ile benim ilkokul diploması için çekilmiş vesikalık fotoğrafım vardı. İç sayfada ise, sevgili arkadaşımız Sebahatdin ALAÇAM'ın Kurtuluş Parkı’nda çektiği fotoğrafımız vardı.

Davetiyenin ön yüzündeki çocukluk fotoğraflarımız hakkında ilginç yorumlar geldi:
"Çocuklar sizin mi? Nikahı yeni mi yapıyorsunuz?”, “Çocuklar okula yazılacak galiba. Nüfus cüzdanı mı lazım oldu?” diyenler oldu. Bazılarına o fotoğrafların bizim çocukluğumuza ait olduğunu anlatmamız zor oldu.

Nikah davetiyemizde şöyle yazıyordu:
"EVLENİYORUZ ... Nikah törenimiz ve fotoğraf sergimizde sizleri de aramızda görmekten onur duyarız."  Nalan YILMAZ  -  Doğanay SEVİNDİK
 
Aileler için ayrıca, üzerinde çiçek kabartması olan  klasik davetiyeler de bastırdık.
Önceleri bizimkilerin pek hoşlarına gitmemişti ama sonra onlar da fotoğraflı davetiyeleri dağıttılar. Davetiyemizi ve nikah şekerimizi halen vitrinlerde görünce mutlu oluyoruz.

Nikah şekeri, Nalan'ın önerisiydi. Samanpazarı'ndan ip, boncuklar, küçük ziller ve naylon torbalar aldık. Şekerleri, "Nalan-Doğanay Teşekkür eder. 07.08.1994" yazılı kağıtlar ile naylon torbaların içine koyup çikolata ile birlikte ikram ettik.

Fotoğraf sergisi ise, Nalan ve bana ait 30 fotoğraftan oluşuyordu. Salona girenlerin yüzlerindeki şaşkınlığı hissedebiliyorduk. Nikaha mı, yoksa fotoğraf sergisine mi geldiler önce anlayamadılar, ancak bir süre sonra ortama alıştılar.

Üzerinde "Nikah Hatırası" yazan büyük bir bez afiş yaptırdım. Bez afiş önüne, bir kahvehaneden kapora karşılığı aldığımız iki tane ahşap sandalyeyi koyduk. Ahşap kutulu antika fotoğraf makinesini de nikah şahidimiz İbrahim DEMİREL hoca getirdi. Diğer şahidimiz ise Uğur BİLGE ağabeyimiz idi.

Yazmıyor! Evlenme defterini imzalarken “Kalem yazmıyor!” diye bağırdım. Çocukluk arkadaşım Altan masaya bozuk para attı. “Bu para az, kalem yine yazmıyor!” dedim. Sen misin bunu diyen! Masaya yağmur gibi bozuk para yağdı. Paralar kafamıza gelmesin diye ellerimizi başlarımızın üstüne koyduk. 105.500 lira , 1 kuruş, 1 Romanya Leo ' su,  50 Penıng para toplanmıştı. Toplanan bu uğurlu paraları dağıttığımız tüm bekarlar evlendi!

Salon içinde para yağmuru, dışarda yoğun bir yaz yağmuru vardı.

Jüri üyeleri, Nalan ve bendim. İkimiz de ilk kez jüri üyeliği yapıyorduk.  Heyecanlıydık...

Yarışmanın ödül törenini ve yarışmaya katılan fotograflardan oluşan sergiyi de Gençlik Parkı’nda bulunan Sanat Kurumu'nda gerçekleştirdik.

Plaketler, Nalan tarafından ahşap üzerine yakma yöntemi ile özel olarak hazırlandı. Siyah beyazda birincilik ödülü sahibine Nalan'ın, renkli baskıda birincilik ödülü sahibine ise benim fotoğrafımı plaketlerle birlikte hediye ettik. Ödül törenine TRT de geldi. Gece haberlerinde bizimle yapılan röportaj ve  sergiden görüntüler yayınlandı.

Herşeyi ile farklı bir nikah töreni düzenledik. Bugün bu satırları yazarken bile aynı heyecanı hissediyorum. Nikaha gelen davetliler de şaşkınlıklık içinde idi. Bir yanda fotoğraf sergisi diğer yanda gelin damat ve fotoğraf çeken bir çok fotoğrafçı... Bugun bile halen sizin nikahınız çok farklıydı, bugüne kadar böyle bir nikah görmedik diyorlar, biz de görmedik...

Bu evliliğin iki meyvesi oldu. Kızımız Simay 12 yaşında, oğlumuz Alim Barış 5 yaşında.

Fotoğraf sanatı adına Türkiye'de bir "ilk" i gerçekleştirmenin mutluluğunu ve onurunu yaşıyoruz.

Yarışmaya katılan fotoğrafçı dostlarımıza ve kataloğun yayınlanmasına maddi destek veren herkese teşekkür ederiz.

Saygılarımızla
Nalan Yılmaz SEVİNDİK - Doğanay SEVİNDİK
22.09.2008