Örneğin, Derrida’nın 8 Ekim 2004’de ölümü, şaşırtıcı bir revizyonist bir makale yazılmasına neden oldu.  “Herşeyin Teorisi, R.I.P.” (Emily Eakin, New York Times, 17 Ekim 2004). Derrida’nın birkaç çağdaşı ve yardımcısı, “teorilerinin” Batı’da Marxist bir devrimi başlatacağını umduklarını ve inandıklarını, Bayan Eakin’e itiraf ettiler (şaşırtıcı!).  Bu kabul, Derrida’yı tanımadıkları ve ondan uzaklaştıkları; rüyalarında ve sınıflarında besledikleri, devrimin çeşitli lezzetlerine, Gorbaçov’un Sovyetler Birliğinin sona erdiğini (?) duyurduğu zamana (belki Noel Gününe, 25 Aralık 1991’e), 1990’ların başına kadar gider. Makale, bu akademisyenlerin ikiyüzlülüğünü ve teorinin kapitalizm ve Amerikan-karşıtı etkin bir silah olarak başarısız olduğu gerçeğini ortaya çıkarma etkisine sahipti.

1978’de, Fotoğraf Eğitimi Topluluğu’nun ulusal kongresinde, baş fotoğrafçıydım- Fotoğraf Eğitimi Topluluğu bugün en çok Komintern’i andıran, solcu fotoğraf hocalarından oluşan akademik bir organizasyon. İki yıl sonra, benim çalışmam, Exposure’un (Fotoğraf Eğitimi Topluluğu’nun Birleşik Devletler’de, her üniversitenin fotoğrafçılık programına, fotoğraf küratörü ve toplayıcısına gönderilen “bilge” yayını) çeşitli sayılarında yayınlanan, porno-karşıtı radikal feministlerin suçlayıcı, Borkian-öncesi, hakaret teşkil eden saldırılarının hedefi oldu.

Hemen hemen aynı zamanlarda, New York şehri temelli feminist bir kolektif olan Franklin Furnace, kendini sanat kitaplarının savunusuna adadı; üzerinde ismimi taşıyan bir kütüphane kartoteksini, ülkedeki kamu ve üniversite kütüphanelerine, talep edilmediği halde gönderdi. Bu kartoteks, beraberinde çalışmamın “zırva” olduğunu düşündüğümü ifade eden ve bana atfedilen bir alıntı ile benim yayın listem içerisinde gösterildi. Liberal aktivist “eğitimciler” ve basit psikopatlar, beni mümkün olduğu kadar incitmeye çalışan açık bir niyetle, fotoğraflarıma saldırmaya çalıştılar.
1981 itibariyle, bir ev ipoteği için faiz oranı % 21’in üzerine yavaş yavaş fıtık gibi çıkarken, ben on yılı aşkın bir süredir, solcu pratiklerden ve erdemi şüpheli solcu fikirlerden esinlenen eleştirel resimler yapıyordum. Kendi politik görüşüm, makul bir muhafazakârlık ve yarı-libertaryan kavramlardan oluşan bir karışımdı- özgür bir ülkeydi ve sola yakın liberallerden, tüm görüşlere karşı hoşgörülü olmaları beklenirdi. Lenny Bruce’un, samimi dindar bir adamın tek bir davası olur, fikrini onaylıyordum. Şimdi, artan sıklıkla birlikte, makul görüşlere, ister istemez liberal akademide türeyen sendika mahkemeleri tarafından saldırılıyordu. Bu aktivistler, elit üniversitelerin, kadın çalışmaları programlarında –olumlayıcı eylemde şüpheli bir disiplin ve tecrübeler- gelişmeye başlayan ve “siyasal doğruluk” olarak bilinegelen şeye adanmışlardı. Örneğin görünüş, yasadışı ilan edilmişti (hiç “Bakışçılık”ı (Lookism) duydunuz mu?), tıpkı erkeğin yönlendirdiği randevu gibi (lezbiyenler ve Andrea Dworkin’in müpteleları tarafından idare edilen akademik mahkemeler ve randevulaşmanın yazılı kuralları). Son dönem gizli-faşist dürtüler, eninde sonunda PMS'nin çılgınlığa indirgenmiş karmaşıklığını ve akademi arasında yayılan siyasal doğruluğun faşist pratiklerini tanımlayacaktı. 

Ayrıcalıklı ve bir dizi profesörü barındıran bir "kent" üniversitesinde fotoğrafçılık dersi verdim. Fotoğraf çekmeyi sevdim, fotoğraflarımı uluslararası olarak sergiledim ve özgür bir ülkede yaşadığıma inandım. 1982 itibariyle, yüzlerce fotoğraf satmıştım, bir yazlık ve bir kışlık Porsche sahibiydim, kırkımda ilk evimi henüz almıştım - 16 odalı, yenilenme ve onarım gerektiren bir ev (Brooklyn'de büyüdüğüm daire, yeni karanlık odamdan daha küçüktü). Hayat şimdi çetin olmaktan çok uzaktı. 

70'lerin sonunda, fotoğraflarımı ve mesleğimi ikiyüzlülerin saldırısı altında ve George Herbert'in, iyi yaşamaya karar vermenin en iyi intikam olduğu görüşüne adapte edilmiş buldum. Sol şimdi, akademide sanatı ve beşeri bilimleri tamamen kontrol ediyordu. Kendimi SPE'den ayrı tutmam, tedbirli göründü. Daha çok dikenli araziye fırlatılan Br'er Tavşanı gibi, dikenler arasında rahatça ve mutlulukla yaşayacaktım. 1980'lerin başından beri -özgür konuşmam ayrıcalık ve Birleşik Devletlerin Anayasası tarafından korundu- anlamsız bir serbest bölgeye yerleştim. Fotoğraflarımın, sanat fotoğrafçılığı pratiğini değiştirdiğini bilmenin keyfini çıkarıyorum. 1990ların başında, hayatımın en üretken dönemini geçirmeme yardımcı olan Photoshop'u, bilgisayarları, tarayıcıları ve hızlı yazıcıları coşkuyla benimsedim. Sanrılı huzursuzların aydınlığını yönettim.

Bir sonsöz: son günlerde vefat eden radikal feminist aktivist Andrea Dworkin nefret dolu aforizmalar savurdu: "Heteroseksüel cinsel temas, kadın bedenlerini aşağılamanın saf, şekil verilmiş ifadesidir", "Romantizm, anlamlı bakışlarla bezenmiş tecavüzdür", ve "Tek iyi adam, ölü bir adamdır" (Francois de La Rochefoucald bu vecizeleri düşünmüş müdür diye biri merak ederse?). 6 Haziran 2005'te, New York Magazine'nin "Seksin Tutsağı" adlı bir makalesinde, "feminist" yazar Ariel Levy tarafından, Dworkin ve "hareket"i (arkasında benim çalışmalarıma saldırı olan hareket) için bir sonuç sunulmuştu: "Shakers'ın muhtemel istisnası ile birlikte, Bir American hareketinin, pornografi-karşıtı feminizmden daha görkemli bir şekilde başarısız olduğunu düşünmek zor". Pornografi şimdi "... popüler kültürün tamamı için bir ilham kaynağı". 

Gerçek şu ki, pornografiyi onaylamam ve bununla erdemlik taslamıyorum. Bayan Levy'nin, Dworkin'in başarısız ideolojisini, doğru değerlendirdiğini düşünüyorum. Bununla birlikte, sadece yanlış yönlendirilmiş, yolunu şaşırmış bir New York liberali pornografiyi "bir ilham kaynağı" olarak karakterize edebilir. Pornografinin ilham verdiği tek şey mastürbasyondur. Dworkin'in propagandasını destekleyerek, liberal medya -özellikle yazılı olan-, pornonun sansasyonalizminin daha geniş bir izleyici kitlesini etkilediğini keşfetti. Büyüyen sayılar ve artan karlar, medyanın basit formülünü değiştirdi: "Kanarsa, yol açar". Her tür göğüs ucu, popo, aşağı dil ve engellenen davranış, ateşlere, taşkınlara ve kargaşa yayınına eklendi ve gündelik eğlence olarak yayınlandı.

Erken ve yararlı basiretlerimden biri, “ciddi” fotoğrafçılığın, Sosyalist Gerçekçi sanattan esinlenen propagandadan başka bir şey olduğudur. Fotoğrafçılık 1930’larda politize olmaya başladı ve sol tarafından, o zamandan beri kapitalizme saldırmak ve sosyal mühendisliği desteklemek için kullanıldı. Eğer fotoğrafçılığı, fotoğrafçılığın üniversitelere özgü barikatlarının telkin edildiği geleceğin aktivist fotoğrafçılarını tayin eden aktivist hocaların yer aldığı akademide çalışsaydım, bu basiretim olmayabilirdi (ben kendi kendini öğreten bir put-kıranım). 60’ların ortalarından beri, gettolardan ve savaşlardan alınmış milyarlarca fotoğraf, Marxist devrimi Amerika'ya getirmede veya değişimde başarısız oldu. Bir avuç nüfuzlu solcu küratör ve editör tarafından dar anlamıyla tanımlanan ciddi fotoğrafçılık ve eleştiri, dik kafalılıkla can çekişenlere, ve son olarak zevksizlere kaldı. Tam tersine, sanatın diğer alanları yaratıcı yeniliğin -izm'lerini ardı ardına deneyimliyordu. 1950'ler itibariyle, New York şehri sanat dünyasının merkezi haline geldi.  Ama 1968 itibariyle, Witkin Gallery, fotoğrafçılık gösterimine adanan tek galeriydi. Geçen 40 yılda çok şey değişti.

Çatlak fantastik hikayeler (Hanna-Barbera çizgi filmleri için uydurulmuş bir deyim) veya alegori, fotoğraflarımı tanımlamak için kullanılması eşit ölçüde uygun terimler. Başlarda, illüzyonun, fotoğrafik imge olan "kurgu"nun altını çizmek önemli göründü. Çalışma metodumu şekillendirmeme yardımcı olmak için, kavramsal öznelerin, materyallerin, ve metotların sıradan karakterini fotoğrafçılıkla birleştirdim. Bu yaklaşım, fotoğrafı, Marxist devrimi sağlamaya yardımcı olmak amacıyla propaganda üretmekten daha ilginç kullanımlar için muktedirdi. Fotoğrafçılıkta solcu pratikleri eleştirmek, fotoğrafçılığı gettolaştırmaktan ve bozmaktan sorumlu aktivist fotoğrafçıları marjinalize etti ve pek çok yeni fotoğraf sanatçısına ilham verdi. 

Dijital ekipmanlar on yıl önce on katı daha pahalıydı. Şimdi, fiyatlar onda biri ve on katı daha iyi. İşçiler şimdi ödeyebilir ve üretim araçlarına sahip olabilir. Herhangi biri bir kaç günlük eğitimle teknik açıdan mükemmel görüntüler ve baskılar yapabilir. Bu ortam fotoğrafçılık için bir işçiler cennetine olabildiği kadar yakın. Komünizm değil, kapitalizm bunu mümkün kıldı.

Bana cazip gelen, şimdilerde üstü kapalı anılan ilerici ideoloji tarafından kısıtlanmayan, görsel ve entelektüel açıdan eğlendirici fotoğraflar çekmek, 1960'larda çok daha az yolculuk edilen bir patikaydı. Pek çok diğerleri arasında, William Hogart'ın sanatı, William F. Buckley'nin "gizli-faşistler"i sanatsal iğnelemeleri ve Tom Wolfe'un sanat dünyasını kurnazca değerlendirmeleri sanatımı beslememe ve bilememe yardım etti. Bu seçmedeki fotoğraflar, bazen çok daha geniş bir fotoğraflar takımından (Yaradılışsal Fotoğraflar adında 19 fotoğraflık bir portföyden seçildiler, 1980, GI Freud), veya kardeşleri olmadan, tek-görüntü çalışmalarından. Bazılarını çekmesi basit, bazıları karmaşık (örneğin, "Bir Marxist Görüş", tamamlanması neredeyse bir yıl aldı; "Les Krims Aerosol Kurgusunu Canlandırıyor" bir öğle sonrasında yapıldı).  Basit, ille de karmaşıktan daha iyi değildir. Eski fotoğraflar photoshop kullanılarak yeniden yorumlanabilir, mükemmelleştirilebilir. Bazı fotoğraflar gerçekse de, hemen hemen hepsi dijital olarak değiştirilmiştir. Ve pek çoğu yorumlarla "döndürülmüştür" -uzun başlıkları veya çok kısa hikâyeleri bile, hatta propagandaları- (biri bu saygı değer geleneği yeniden keşfetmeli).  

"Solun Düşüşü: Kültür Savaşları Zamanında Fotoğraf Çekmek", bu bölüm ve bu fotoğrafların çekildiği zamanlar için yerinde bir başlık.   

Les Krims, 26 Nisan 2008
Çeviren: Tuba Durdu

1. “The Source of Anita Hill’s Coke Can Hair, 1993.”		2. “Bubble Gum Test, 1974.”

3. A Marxist View; Bark Art; Art Bark (for Art Park); Madam Curious; A Chinese Entertainment; Irving’s Pens; Something to Look at Spotting Upside Down; Hollis’s Hersheys; and Four Women Posing, 1985.”		4. “Pretenders Pretending to Be Wounded and Dead Pretend Watercolor Painting Made by a Pretend Painter Who Is Really a Conceptual Artist Pretending to Be a Photographer...Maybe. (Civil War Battle Reenactment, Mumford, New York, July 19, 2003.)”

5. Sally Krims with Guns in Her Bra, and Cross-Eyed Woman, Buffalo, New York, 1970.		6. How Many Things Can You Find Wrong with This Picture Academic Art (Fake Dildo; Picasso Print with Moustache; Buffalo’s Solution to Forced Bussing; Salt & Pepper Shaker Glasses; Etc.), Buffalo, New York, 1976.

7. Infant Asleep on a Giant Pumpkin: The Year Communism Failed in Russia, World Pumpkin Confederation Weigh-Off, North Collins, New York, 1991.		8. Mary’s Middle Class, 1985.

9. Nude with Cardboard Lightning Bolt, 1970.

11. “Mom’s Snaps, 1970.”

13. At an Air Show in Geneseo, New York, Astonished and in Awe, People Standing Beside the Death-Dealing B-17, Memphis Belle (which Flew 25 Missions in W.W. II, Shooting Down in Combat 8 Nazi Planes), Look Up and Make Cash Offerings as an F-16 Jet Fighter Does a Fly-By, July 13, 2003.		14. Two Beauticians Pretending to Be Interested in Art and Bullets, Buffalo, New York, 1978.

15. Carving Stuffed Turkey, Mildred O’Brien’s House, Baldwinsville, New York, 1988.		16. Les Krims Performing Aerosol Fiction with Leslie Krims, Fargo Avenue, Buffalo, New York, 1969.

17. A Touching Picture of Mother and Son; a Man’s Best Friend Is His Model; and Look at the Little Jew with the Camera on Her Shoe (From the Portfolio, “Idiosyncratic Pictures), Buffalo, New York, 1980.		18. Billary: President Clinton as a Young Boy Pretending to Be a Leader, 1994.

19. Les Krims Teaches them to Do It Abe Reles Style: Ice Picks for Kid Twist; Black Dicks—a New Twist; and a Picture Designed to Piss-Off Danny, Buffalo, New York, 1980.		20. On Martha’s Vineyard, Down the Road from Lani Guinier’s House, He Played “Baby Got Back,” as His Family Discussed the Notion that It Takes a Village to Raise a Child, 1995/1996.

21. “Goldfish Bowl Press and Plug, 1974.”		22. Sally Krims, Her Left Breast Distorted By Cancer Surgery, & Her Granddaughter—Christmas, Buffalo, New York, 1989.

23. Paul Diamond, Seated in the Engine Compartment of His 1963, 122S Volvo Wagon, Buffalo, New York, 1978.		24. Fall, Fargo Avenue, Facing the West Side Armory, Buffalo, New York, 1969.

25. Feeding Jesus Strawberry Ice Cream with a Small Spoon Mary Miracle, 1976.		26. Five-Year-Old Feminist Trying On Tits for the First Time, 1992.

27. GI Freud, 1980.		28. Crude Drunk Pressing a Nipple Like a Doorbell: A Stag Party for Democrat Lawyers and Politicians Celebrating the Upcoming Wedding of One of their Own, Laughlin’s Bar, Franklin Street, Buffalo, New York, July, 1986.

29. The Nostalgia Miracle Shirt, 1970.		30. Infant Asleep on the Concrete Floor of Hollywood Hank’s Absorbing Rays of Kitsch and Nostalgia, Buffalo, New York, 1991.

31. One of My Mother's Neighbors, Mr. Bevino, at the Annual Day of Caring Hawaiian Luau Picnic (Hotdogs & Baked Beans), Delaware Heights Nursing Center, Buffalo, New York, August 18, 2004.		32. Student Feminist Activist Nude in Blackface (From the Series, “Nudes in Blackface, in Homage to Al Jolson”), Buffalo, New York, 1970.

33. Pussy and Crime Scene Fiction with Visible Tampon String, 1970,		34. Ralph Lauren’s Spring Line With Cohens, 1985.

35. Salmon Run & Suicide at Burt Dam, Burt, New York, October 1989.		36. Spitting Out the Word P-h-o-t-o-g-r-a-p-h-y, 1970.

37. Wheats, 1970. [From the limited edition portfolio, “The Incredible Case of the Stack o’ Wheats Murders, 1970.”]		38. Stacked Double Portrait Deerslayer, 1971. [From the limited edition portfolio, “The Deerslayers,”]

39. Stilted, 1993. From the series: “The Decline of the Left.”		40. A Test of Exposure, Development, and a Punk Prank, 1980. [From the limited edition portfolio, “Idiosyncratice Pictures, 1980.”]

41. TREVOR EWELL: Not a Welfare Recipient. 9.9.2000		42. Wary, Camera-Savvy, High-Liberal Gentiles, on a Foggy Day, at the July 4th Parade, Edgartown, Martha’s Vineyard, the People’s Republic of Massachusetts, 1989.

43. William Huggins, Wearing His Robot Suit, Winner (and Looser), “Uranium Robots” Contest, Photographed at a Corner of the Dilapidated Teachers’ Lounge with View of Marxist Inspired Institutional State University Architecture, Upton Hall, Buffalo State College, Buffalo, New York, 1976.		44. Young Person of Ambiguous Gender, Pretending to Be a Painting of a Young Boy, at the Annual Albright-Knox Art Gallery Event “Art Alive”: a Postmodern Strategy Designed to Deconstruct, Relativize, and Trivialize Art, the Albright-Knox Art Gallery Lawn, June, 2005.

45. Homage to the Crosstar Filter Photograph, 1970.

47. Ecstasy: Goose-in-Love-with-Boy-in-Love-with-Goose: Rumination Concerning Interspecies and Same-Sex Marriage, Erie County Fair, Hamburg, New York, July, 2002.