|
Moda, reklamcılık ve fotoğrafçılık alanında çalışan Amerikalı fotoğrafçı ve yönetmen David Lachapelle’nin Palazzo Reale’deki sergisi (2007, Milano) en az diğer çalışmaları kadar çarpıcı ve dikkat çekici.
1969 doğumlu David Lachapelle North Carolina’da sanat okuduktan sonra 19 yaşında New York’a gider ve pop-art akımının ünlü sanatçısı Andy Warhol’la tanışır. Fotoğrafı Warhol’dan öğrenen sanatçı kendi sanatsal stilinin temellerini de bu yıllarda atar. Son yıllarda yalnızca fotoğraf çalışmaları ile değil, MTV’ye çektiği videolar, kliplerle de gündeme gelen Lachapelle, kullandığı yüksek manipülasyon teknikleri ve özgün kurgusuyla kendi alanında önemli bir isim oldu. Uluslararası alanda birçok ödül kazanan sanatçı çalışmalarına halen New York’ta devam ediyor…
2007 yılında Milano Palazzo Reale’ de açtığı serginin çalışmaları Fotografya’nın bu sayıdaki konusuyla oldukça örtüşüyor. Bakıldığı zaman sanat tarihi hakkında bilgisi olan biri bu kalıbı daha önce bir yerlerde gördüğünü hemen çıkarabilir. Yüksek Rönesans dönemi sanatçısı Michelangelo’nun Sistine Şapeli freskolarından yola çıkan fotoğrafçı biçimsel kurguya çok fazla müdahele etmeden, içeriğini 21. yüzyıla uyarlamış.
Michelangelo’nun 1508-1512 yılları arasında yaptığı Sistine Şapeli’ndeki Yaradılış konulu freskoları, evrenin, insanın yaratılmasıyla başlar ve Nuh Tufanı gibi dini konuları içerir. Cinselliğin öğrenilmesi ve her iki cinsiyetin birbirinden farklı olduğunu öğrenmesi Eski Ahit’te geçer. “…Ve kadın gördü ki, ağaç yemek için iyi,
ve gözlere hoş, ve anlayışlı kılmak
için arzu olunur bir ağaçtı; ve onun meyvasından aldı,
ve yedi; kendisi ile beraber kocasına da verdi,
o da yedi. İkisinin de gözleri açıldı,
ve kendilerinin çıplak olduklarını bildiler;
ve incir yaprakları dikip kendilerine
önlükler yaptılar.”
Bu freskoda ve Lachapelle’nin fotoğrafında gördüğümüz sahne Nuh Tufanı sahnesi. 21.yüzyılın beyazların çöp kültürüne (white-trash culture) ait imgeleri kullanan fotoğrafçı, Michelangelo’nun aksine tüketim kültürünün tufanı olarak göstermiş. Markaların logolarını alışveriş arabası, elektrik direği ve otomobili de kadrajın içine alarak günümüz dünyasını esprili bir şekilde kurgulamış.
Sanki insanlar biraz önce oldukları yerde eğleniyorlarmış da, sel yüzünden çıplak kalmışlar gibi bir durum var. Çıplaklık açısından en az Michelangelo’nun ki gibi doğal bir durum söz konusu. Aslında bu insanlar sağlıklı ve acınacak durumda da görünmüyorlar. Ortada bir felaket tablosu çizilmiş olsa da, bir o kadar da bilinçli bir yapaylık var. Bu da Lachapelle’nin tarzından kaynaklanıyor.
 | |
Bir diğer fotoğrafında da modern bir Meryem Ana ile İsa’yı görüyoruz. Ölü İsa’ya Ağıt hemen her sanatçının işlediği dini içerikli bir konu. Mavi geceliğiyle yaşlı, sarışın bir Meryem, ellerinde İsa’yı tutuyor ve yukarıya doğru bakıyor. Mekan son derece kitsch bir çocuk veya yatak odası gibi gözüküyor. Arka planda orman görünümü veren duvar kağıtları ve kutsal ruhu simgeleyen güvercin yerine de bir ampul yanıyor. Çoğunlukla klasik resimde Meryem sakin ve vakur bir biçimde başını öne doğru eğerken, fotoğrafta Meryem figüründeki kadının yukarıya doğru bakması aslında ilginç bir tutum. Ön planda da yine çocukların oynadığı harf küpleri var ve “Cennetten Cehenneme” yazılı. Fotoğrafçının klasik kalıplarla esprili bir şekilde oynadığını görüyoruz. Dini resimlerde görmeye alıştığımız uhrevi kişiliklerin yerine, cinsel çağrışımlar yapan figürleri yerleştiren fotoğrafçı herhangi bir resimli dergide görebileceğimiz pop imajlara gönderme yapıyor aslında. Hocası Andy Warhol’dan aldığı bu tutumu fotoğrafla birlikte 21. yüzyıl pop kültürü içinde yapıyor… Bu yüzden de David Lachapelle çok seviliyor!... Elif VARGI. |