FOTOGRAFYA

FOTOĞRAFIN KÖŞESİ - Özcan Yurdalan

Adanalı'nın Zort Çekmesi

"Türkiye'nin sadece fotoğraf kitapları ve bir iki görsel sanat yayını satan tek kitabevi Espas kapanıyor, aynı çatıdaki yayınevi ise sallantıda"

Bu cümleyi okuyan fotoğrafçıların, dernekleri yöneten yüzlerce idarecinin, ödüllere doyamayan şampiyonların, yarıştıra tokuştura sanatımıza hizmet eden irili ufaklı kuruluşların, son teknolojilerle pazarı donatan ithalatçı piyasanın, devletin afferinine (dikkat buradaki (f) “şeddeli”) mazhar olanların, adı güzel federasyonun, ünvanlı ünvansız akademya mensuplarının, okullu gencinden kursiyerine, hevesli amatöründen, foto muhabirine, sanatçısından belgeselcisine fotoğraf camiasının mümtaz şahsiyetlerinin kıpırdanan ve kıpırdanmayan kıllarına saygılarımı arz ederim.

Daha önce de benzer bir saygı arzında bulunmuştum:

Yıllardır fotoğraf eksenli yayın yaparak ayakta durmaya çalışan YGS yayınları kapanabilmek için bile kıvranıp dururken; Sadık, İstanbul’daki her fotoğraf etkinliğine yıllarca koli koli kitap taşıdığı halde kitap okuyan fotoğrafçı bulamaz, elindeki kıymetli arşivi bile yok pahasına satmaya çalışırken, Galata Fotoğrafhanesi’nin Fotoğrafsız Dergisi ile Fotoğraf Notları Dergisi topu dikerken de camiaya saygılarımı sunmuştum.

Şimdi 15 milyonluk şehrin tek fotoğraf kitabevi ESPAS kapanıyor, aynı yerde çalışan ESPAS yayınları da dost arkadaş ofislerinde bakalım daha ne kadar direnebilecek.

Bu şehirde her ay birkaç bin kişi temel fotoğraf kurslarına gidiyor, Ankara, İzmir başta olmak üzere Anadolu’nun pek çok şehrinde dernekler kurslar düzenliyor, sadece bu kurumlar bile ilişkilendikleri meraklıları fotoğraf yarışmaları konusunda bilgilendirdikleri, heveslendirdikleri kadar, kitap okuma teşvik etseler; hayır o kadarı fazla gelir, kitap yetiştiremeyiz, onun yarısı kadar (popüler fotoğraf kitapları, pratik kılavuzlar, kestirmeden fotoğrafçılık öğreten rehberler de dahil) kitap okumayı, yazmayı özendirseler, yarıştırmacılık gayretinin yarısı kadar çaba harcasalar yeter.

Federasyon, üstüne nasıl yapıştıysa öylece kalmış, “racon kesen yarışma ağalığı” pozisyonunun yanı sıra mesela “kitap-dergi-araştırma, inceleme-tez-yayın hamiliği” gibi bir pozisyon edinerek kurumsal prestiji buralarda arasa; camiada yarışma kazanarak değil, fotoğraf külliyatı karıştırarak, fotoğraf fikriyatı edinerek, alanın tarihini, felsefesini, metodolojisini merak ederek, fotoğrafçının zihinsel inşasına dair kitap okuyarak fotoğrafçı olunacağı vurgulansa, bu model özendirilse, o vakit işte memlekette fotoğrafla ayakta duran yayınevleri de kitabevleri de birkaç yıl dayanıp kapanmak zorunda kalmazdı.

Akademik eğitim görenlerin ve bu eğitimi gösteren kadroların esas olarak kitap okumak okutmak, araştırmak, yazmak ve yayınlatmaktan başka ne gibi bir vazifesi vardır bilmem.

Bilmediğim her türlü sebebi de sineme çekerek: ESPAS Kitabevi’nin kapanmasıyla birlikte alayımıza “yuuuuuuh” çekerim. Bu biraz kibar kalabilir, bundan sonra imeceyle ayakta durmaya çalışacak ESPAS Yayınevi kapanmak zorunda kalırsa eğer çekeceğim Adanalı ZOOOORRRRRRTTTTT’u şimdiden dikkatlere arz ederim.

“Ortamda ne kadar kitap, ne kadar dergi, ne kadar yayınevi, kitabevi varsa fotoğrafı da o kadardır bir memleketin,” derim başka da bir şey demem.

NOT: Bu yazı kendi çapında bir fikri takip hezeyanı olmaktan öteye gitmeyeceği bilinerek yazılmıştır.