FOTOGRAFYA

Didem Özbilen

CEBİME SIĞAN FOTOĞRAF ALBÜMÜM

"Dünyayı cebinize sığdıran fotoğraf akımı" ifadesiyle tanımlanmış Instagram internette.

Bakıyorum da, neler neler sığdırmışım cebime, Instagram'i kullanarak.

Her şeyin çok çabuk tüketildiği şu günlerde, fotoğrafladıklarımı paylaşmanın en hızlı ve en keyifli yolu Instagram.

"Çek-paylaş" seklinde hareket edebildiğim bir ortam olmasının yanında fotoğraflarımı hızlıca düzenlememe izin verip, sonrasında da gelen beğenileri zevkle takip edebildiğim bir yer.

Diğer paylaşılanları da bir izleyici olarak tükettiğimden, takip ettiğim kişilerin perspektifleri hakkında bilgi sahibi olurken, bana da bir amatör olarak bir bakış açısı kazandırıyor.

Takip ettiğim hesaplara bakarak gezilecek, görülecek ve fotoğraflanacak yerleri not alıyor, kendimce bu yerleri -ister bir başka şehir olsun, ister yeni bir cafe- yapılacaklar listeme ekliyorum.

Hatta fotoğraflayıp paylaştığım bir konuyu bir başka kişi başka bir bakış açısı ile paylaşmışsa, o "konuya" tekrar döner ve ayni bakış açısını yakalayıp tekrar fotoğraflamaya çalışırım.

Birçok Instagram kullanıcısı gibi #tagsfortoday gibi ifadeler kullanmıyorum, fotoğrafımı paylaşırken onu destekleyen "hashtag"ler kullanıyorum sadece. Diğer ifadeler bana çok samimi gelmiyor.

Instagram kullanmanın en güzel tarafı sert eleştirilere maruz kalmamak. Yeni yaptırdığınız dövmenizi ya da elinizde tuttuğunuz ananası paylaşırken, kimse size fotoğrafınızın neyi anlatmak istediğini sormuyor. Ya da "şuraya kırmızı bir kuş kondursaymışsın" gibi önerilerle gelmiyor.

Genel olarak fotografik kompozisyon bilgisine sahip kişiler evet, kurallara daha uygun fotoğraf çekip yayınlayabilir, fakat sadece "ânı" yakaladığınız ve "anı" fotoğrafı paylaştığınız için kimsenin eleştirisine maruz kalmazsınız. Neyi nasıl paylaşacağınız tamamen sizin kararınız.

İster bir dövme, ister bir çilek fotoğrafı olsun bence, önemli olan fotoğraftaki estetik.

Fotoğraf makinesiyle yatay kareler çekmeyi tercih ediyorken, sırf Instagram'a "sığsın" diye cep telefonu ile dikey kareler yakalamaya çalışıyorum.

"Instagramlık" diye bir tanımın da dilime yerleştiğini inkâr edemeyeceğim.

Sırf Instagram'da paylaşabilmek için kendimce Istanbul rotaları belirliyor ve pazar günleri genelde o rotaları takip ediyorum.

Aylak aylak dolanıp, Instagram için uygun kareler yakalamayı çok seviyor, arabayla giderken fotoğraflayamadığım her bir kare için de üzüntü duyuyorum.

Özellikle "Duvar Sanatı”nı belgelemeyi çok seviyorum. Birçok duvarın öncesi ve sonrasını fotoğraflayabilmiş olmak beni son derece mutlu ediyor (Örneğin Urban Cafe).

"Sen görmediğin zaman başkaları da seni göremez" diyerek bakmaya çalışıyorum etrafıma.

Ayrıca Instagram’ın çok pozitif bir ruh hali var, hem fotoğraflara yansıyan hem de bana hissettirdiği. Bu sebeptendir ki, Instagram’da fotoğraf paylaşmak beni son derece mutlu ediyor.

Budapeşte’de çektiğim ve Instagram’ın kendi profili üzerinden bir fotoğrafımı paylaşması üzerine, şaşırtıcı derecede takipçi sayımın artması beni mutlu ettiği gibi hevesimi daha da arttırmıştı. Bunun yanı sıra, gariptir ki, takipçilerime karşı sorumluluğumun da arttığını düşündüğümden, paylaştıklarıma daha çok özenir oldum.

Büyük objektiflerin arkasına saklanmak zorunda kalmayan ben, görüntülemeye çalıştığım konuyla da arama mesafe koymadığımdan, daha savunmasız ve çıplak olmama rağmen, konumla daha samimi bir iletişim kurduğuma inanıyorum. Fotoğraf çekmek ve çektirmek daha az korkutucu olurken, Instagram’da paylaşmak bir o kadar keyifli.